به نام خدا
سلام به همه.
دیدار رهبر با تشکلهای دانشجویی که توی اردیبهشت امسال انجام شد، یه وظیفه برای ما نوجوونها در پی داشت. اون هم مطالبه گری بود.
قبول دارم من دبیرستانی ابعاد قلنبه سلنبه مطالبه رو نمیتونم انجام بدم. چون بعضی از مطالبه ها واقعا مربوط به بزرگتر هاست که نباید بی تفاوت باشن. متاسفانه میبینیم که عامه مردم میشینن اینو اونو و عملکرد ها و باید نباید ها رو میگن (بعضیهاهم واقعا غر میزنن :|) اما یکی نمیگه خب خودت داری چیکار میکنی؟ تویی که از تصویب فلان قانون تو مجلس ناراحتی چندتا امضا جمع کردی ببری دفتر نماینده شهرتون؟ اصلا وقتی رای میدادی معیارت چی بود؟ تحقیقت چقدر بود؟ ظبق حرف کی رفتی به کاندیدت رای دادی که حالا طلبکاری؟
عارض هستم به حضور شما که:
انتخاب درست و اصلح و... همش بخشی از کاره. انتخاب نماینده و رئیس جمهور انقلابی بخشی از کاره. بعد از انتخاب وظیفه ی جدیدی شروع میشه بنام مطالبـــــه!
یعنی آقا انتخاب کردی؟ دمتم گرم. ولی اون مسئول رو نباید ولش کنی و بهش نظارت نکنی. باید عملکردهاش رو مورد بررسی و نقد قرار بدی، درصورت لزوم بهش اعتراض کنی؛ و همچنین خواسته های عمومی هم از اون مسئول مطالبه بشه.
این درستش نیست که فقط برای امور شخصی و امضا و مهر و... گذرمون به اداره ها و دفتر ها و ارگانها بیفته.
بگذریم...
این بحث که آقا توی این دیدارشون(باتشکلهای دانشجویی) داشتن، من نوجوون ازم برمیاد که اگر عیبی میبینم یا مطالبه ای دارم، کتبا با مسئول مربوطش مطرح کنم. الانم یه نامه به نماینده شهرمون نوشتم هنوز پاکنویسش نکردم. ان شاءالله بدستش میرسونم. بلکه تونسته باشم به امر رهبرم لبیک گفته باشم
خدانگهدارتون
